یادداشتی درباره‌ی آوارگان مسلمان
من چون اخبار این آوارگان را از رسانه های مختلف دنبال می‌کنم، خوب می‌دانم که خانه و زندگی را گذاشتن و با پدر و مادر پیر و همسر حامله و کودک چند ماهه از کوه و کمر فرار کردن یعنی چه! اینان از کوه و کمر می‌گذرند و هزاران تحقیر و طعنه را تحمل می‌کنند تا خود را به جای امنی برسانند که با دسترنج خود لقمه نانی به کف آرند و شب و روز در وحشت بمباران و موشک باران و حمله و هجوم این و آن به سر نبرند. اما، این که کشورهای اروپایی با اینان خوشرفتاری نمی‌کنند، من به شما برادر مسلمان عرض می‌کنم، اگر شما بودید، چگونه رفتار می‌کردید؟ کشورهای اروپایی سرزمین محدودی دارند، اما هزاران و بلکه میلیون‌ها بیگانه را در کشورهای خود پذیرفته و زندگی داده و راه هرگونه پیشرفت را برای آنان بازگذاشته‌اند. یک افریقایی مسلمان‌زاده رییس‌جمهور می‌شود و دیگران به تناسب توانایی خود کار پیدا می‌کنند. هزاران و بلکه میلیون‌ها مسلمان در این کشورها مشغول کار و زندگی‌اند و حتی به مشاغل مهم سیاسی و نظامی نیز دست می‌یابند. برادر بزرگوارم! من طرفدار غرب نیستم، ولی می‌خواهم کمی فکر کنیم چرا باید از قصور و تقصیر خود چشم پوشیده و شب و روز از دیگران خرده بگیریم. یادتان باشد که روزی آثار علمی ما مسلمانان، همانند آثار ابن سینا و ابن رشد، غرب را از جهل و جمود نجات داد و روزی دیگر ما به غرب لشکر کشیدیم تا آنان را از ستم پادشاهان خود رها سازیم. اما، اینک مسلمانان از دست مسلمانان به غرب پناه می برند و در این پناه بردن، بی‌تردید در دریا غرق شدن، باتوم خوردن، تحقیر شدن، و در شرایط بسیار بد زندگی کردن از لوازم اجتناب‌ناپذیر کار است. بیشتر اینان علاوه بر تحمل این مشکلات در آن سرزمین از نظر روحی و فکری دفن می‌شوند. اینان که بیشترشان اهل ایمانند، در غرب دچار تضاد روحی می‌شوند و برخی از آنان و بیشتر نسل‌های آینده‌اشان در خطر بازگشت از دین و آیین خود هستند.
اما، من و تو نباید به معلول فکر کنیم، بلکه باید به علت فکر کنیم که چرا این‌ها آواره شده‌اند و از دست چه کسی فرار می‌کنند. این یک طرف قضیه و طرف دیگر قضیه این‌که ما مسلمانان با داشتن ثروت‌های کلان چه تعدادی از آنان را پناه داده‌ایم؟ عربستان سعودی در این‌باره چه کرده است؟ کشورهای حاشیه خلیج فارس چه کرده‌اند؟ و لحظه‌ای هم از خود بپرسیم که خود ما چه کرده‌ایم؟ در خراسان ما مزار بزرگواری است که یکی از القابش «ضامن آهو»(ع) است. پرورش یافتگان مکتب آن بزرگوار چه رفتار برجسته‌ای دربرابر این سیه‌بختان کرده‌اند؟ رسول‌خدا (ص) در جریان حدیبیه برای مشرکان تهیدست پول و آذوقه فرستاد. و خاندان علی (ع) سه شب پشت سر هم افطاری و شام خود را به یتیم و گدا و اسیر بخشیدند و می‌دانیم که این اسیران کافر و مشرک بودند، نه برادر دینی ما!
اینک ما چه کرده‌ایم؟ آستان قدس رضوی در این واویلا چقدر به وظیفه خود عمل کرده است؟ چرا نمی‌گوییم زوار هزینه سفر مستحبی خود را مدتی به پذیرایی از این آوارگان اختصاص داده و آستان قدس رضوی و دیگر اماکن مذهبی بخشی از امکانات خود را در اختیار این آوارگان قرار دهند؟ در زایرسراها از اینان که نیازمندند، پذیرایی کنند و سفره حضرت رضا (ص) را پیش بچه‌های این آوارگان باز کنند، نه زایران غالبا ثروتمند و بی‌نیاز. حتی زایران کعبه دست کم هزینه سفر حج مستحبی خود را چندسالی به این آوارگان اختصاص دهند و به سرزمین ثروتمند عربستان نبرند. گوسفندان خود را در پای این آوارگان قربانی کنند تا نه تنها در زندگی آنان، بلکه در فکر و فرهنگ آنان نیز جا داشته باشند.
سخنی بود از سر درد، امیدوارم اثری داشته باشد. و اگر اقدامی در این‌باره به عمل آمد، من هرچه از دستم بیاید، در خدمت مسلمانان دلسوز کشورمان خواهم بود.
سید یحیی یثربی
31 شهریور ماه 1394
